شیوه‌های درست و کارآمد آموزش مهارت‌های زندگی و مهارت‌های اجتماعی در راستای کاهش آسیب‌های زندگی به دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی شیوه‌های درست و کارآمد آموزش مهارت‌های زندگی و مهارت‌های اجتماعی در راستای کاهش آسیب‌های زندگی دانشجویان می باشد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نوع توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دوره‌های کاردانی و کارشناسی دانشکده فنی دکتر شریعتی که در سال تحصیلی 91-90 در کلاس‌های آموزش مهارت‌های زندگی شرکت داشتند) تعداد 500 نفر (را شامل می‌شود. تعداد 217 نفربر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی محتوایی آن به تأیید صاحب‌نظران رسید و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (89%) به دست آمد. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی) درصد، فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و رتبه درصدی(آزمون‌های t مستقل و t وابسته استفاده گردید. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که از میان روش‌های آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی به دانشجویان، روش تلفیقی در اولویت اول و پس‌ازآن روش‌های الگوی ایفای نقش، بحث گروهی و حل مسئله قرار دارند. روش سخنرانی از پایین‌ترین رتبه در میان دانشجویان برخوردار است. همچنین نتایج اولویت‌بندی نوع ارائه آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی در میان دانشجویان بیانگر آن است که ارائه آموزش از طریق برگزاری کارگاه‌های آموزشی در دانشگاه‌ها و استفاده از فیلم و تئاتر به ترتیب با بالاترین اولویت و در مقابل ارائه آموزش مهارت‌ها از طریق انتشار جزوات و بروشورها در پایین‌ترین اولویت قرارگرفته است. بر این اساس برای آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی دانشجویان بایستی شیوه و نوع ارائه آموزش‌های مهارت‌های زندگی و اجتماعی مدنظر برنامه ریزان قرار گیرد